ค่าย ภาษาอังกฤษ สนุกสนาน ฝึกฝนภาษาอังกฤษได้ง่ายๆ ด้วยเกมส์และภาพ!

ในการเรียนภาษาอังกฤษที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานนี้ เราจะนำเด็กๆ ไปเดินทางในรายการที่น่าสนุกที่มาก และสำรวจหัวข้อต่าง ๆ ในชีวิตประจำวันด้วยการเล่นเกมและปฏิสัมพันธ์ ดังนั้น เด็กๆ จะได้เรียนภาษาอังกฤษได้ง่ายๆ และเพิ่มความเข้าใจและการใช้ภาษาอย่างดีขึ้นในการเล่นเกมเล็กน้อยนี้ด้วยเช่นกัน ขอให้พวกเราเริ่มต้นเดินทางที่น่าสนุกแห่งนี้ในการเรียนภาษาอังกฤษด้วยกันเรียบร้อยแล้ว!

1. ภาพการ์ด：เลือกภาพการ์ดที่เกี่ยวกับสัตว์, อาหาร, วัตถุที่เด็กมีความสนใจ และให้ทุกภาพการ์ดตอบความหมายกับคำศัพท์อังกฤษเดี่ยวๆ

2. การ์ดคำศัพท์：สร้างการ์ดคำศัพท์สำหรับภาพการ์ดทุกใบ ให้ความสะดวกในการอ่านสำหรับเด็กๆ

3. บอร์ดเกม：สร้างบอร์ดเกมที่เรียบง่าย ที่สามารถทำจากแผ่นกระดาษหรือกระดาษแข็ง โดยมีรูปแบบที่เกี่ยวกับเกม เช่น หลวงเลี่ยงหรือสวนสนุก

four. ทุมบาบา：เตรียมทุมบาบาเพื่อตัดสินจำนวนของขอบเขตที่จะเดิน

1. ตัวเลือกเวลา：ใช้ตัวเลือกเวลาเพื่อจำกัดเวลาในการเล่น ที่ทำให้เกมมีความสนุกมากขึ้น

2. แนวทางการเล่น：เตรียมแนวทางการเล่นที่สั้นๆ และชัดเจน ในการอธิบายว่าวัตถุประสงค์ของเกมและกฎของเกม

ขั้นตอนการเตรียมเกม：

• มิ้นทาง ให้ภาพการ์ดและการ์ดคำศัพท์ทุกใบสลับข้างหลังเข้ากันและจัดไว้ที่ด้านข้างบอร์ดเกม
• จัดบอร์ดเกมบนโต๊ะ ให้ผู้เล่นทุกคนสามารถเห็นได้
• ให้ผู้เล่นแต่ละคนเลือกจุดเริ่มต้นและเตรียมทุมบาบา
• ก่อนเริ่มเกม ให้ทุกคนตระหนักกฎของเกม

กฎของเกม：

• ผู้เล่นจะเล่นตามลำดับโดยที่ต่อไปเล่นจากผู้ที่จบออกมา
• ในทุกครั้งที่ผู้เล่นเดิน ต้องติดตามจำนวนของทุมบาบาที่ทิ้ง
• ในทุกครั้งที่เดิน ต้องเปิดภาพการ์ดออกมา
• ถ้าภาพการ์ดตอบความหมายกับการ์ดคำศัพท์ที่มีอยู่ที่ด้านหน้าผู้เล่น ผู้เล่นต้องอ่านคำศัพท์ออกมา
• ถ้าอ่านติดตาม ผู้เล่นจะทำการโคมมาตัวคำศัพท์วางที่ด้านหน้าตัวเอง ที่เป็นคะแนน
• ถ้าอ่านผิด การ์ดคำศัพท์ต้องจัดกลับไปใส่ภาพการ์ดตามหลัง
• อาจจะตั้งเวลาเกมเว้น อาทิ 10 นาที ผู้เล่นที่เข้าใจคำศัพท์ทั้งหมดเร็วที่สุดจะเป็นชนะเลิศ

ผ่านการเตรียมการเช่นนี้ เด็กๆ ไม่เพียงแค่เรียนรู้คำศัพท์อังกฤษใหม่ แต่ยังสามารถสนุกสนานและเพิ่มความสนใจในการเรียนภาษาอังกฤษด้วยวิธีนี้ด้วยเช่นกัน。

เกมส์กฎแบบออกแบบ

ในเกมนี้เราจะใช้ภาพต่างๆเพื่อช่วยเด็กๆที่ต้องการคาดเดาคำศัพท์อังกฤษที่เกี่ยวกับอาหาร ต่อไปนี้เป็นกฎของเกม

1. เตรียมวัตถุ:

• การ์ดภาพที่มีอาหารต่างๆ
• การ์ดภาพที่มีคำศัพท์อังกฤษที่เกี่ยวกับอาหาร

1. เริ่มเกม:

• ผลักการ์ดภาพทั้งหมดที่มีภาพและคำศัพท์อังกฤษมาเข้ากัน และเอามาเลื่อนให้เด็กๆเห็น
• ในแต่ละครั้ง ให้เด็กๆเลือกการ์ดภาพหนึ่งในมือ

three. คาดเดาคำศัพท์:- เมื่อผู้จัดการเกมกล่าว “เริ่ม” เด็กๆต้องคาดเดาคำศัพท์อังกฤษที่เกี่ยวกับภาพที่มีในมือ- ถ้าเด็กๆคาดเดาถูก ผู้จัดการเกมจะยืนยันและให้รางวัล- ถ้าคาดเดาผิด ผู้จัดการเกมสามารถแนะนำหรือให้คำตอบทันที

four. เวลาและคะแนน:- ให้กำหนดเวลาในแต่ละรอบเกม เช่น 1 นาที- ในช่วงเวลาที่กำหนด ใครที่คาดเดาคำศัพท์ที่ถูกที่สุดจะได้คะแนน- ในที่สุดที่เกมจบลง ใครที่มีคะแนนสูงสุดจะชนะ

five. จากนั้นเข้าไปด้วยกัน:- สามารถเล่นเกมต่อไปด้วยการใช้การ์ดภาพและคำศัพท์ที่ต่างๆเพื่อเพิ่มความสนุกและความท้าทายของเกม

1. จบเกมและประเมินผล:

• เมื่อเกมจบลง ผู้จัดการเกมสามารถประเมินผลคำศัพท์ที่เด็กๆเรียนรู้ และสนับสนุนให้เด็กๆเรียนรู้และใช้คำศัพท์นั้นต่อไป

ผ่านเกมนี้ เด็กๆไม่เพียงได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่ แต่ยังสามารถพัฒนาความสำคัญในการสังเกตและความเร็วในการตอบสนองด้วยเช่นกัน

เช่นกัน ต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่า การแปลไม่มีจากไทยแสดงขึ้นมาแก้ไขให้มีความถี่ในการแปลให้มาแล้วขอให้แปลตัวอย่างคำและภาพ

1. Tree – ฝนต้นไม้หน้าใต้ใหญ่ที่มีใบขนานและยอด
2. Flower – ดอกไม้สดใสภาพสวยงาม พาสาขางาม
3. River – แม่น้ำเล็กที่เลี้ยวโค้งเป็นหลายลูก น้ำลากอย่างหล่อนหลวง
4. Mountain – ภูเขาสูงปลิ้นทราย ที่หิมะปกหน้าfive. solar – ดวงอาทิตย์ที่ร้อนระลอก และส่องรังเกียจไปทั่วทุกทาง
5. Moon – ดวงจันทร์รอบๆ ที่ขึ้นอยู่ในท้องฟ้า
6. residence – บ้านที่มีบริวารบ้านร้อยโมง เพื่อนบ้านมีหน้าปากวาบวางeight. automobile – รถยนต์สีสดสวยที่วิ่งบนทางหลวง
7. canine – สุนัขหน้าอมันตล่อง ที่สวงสูงหากเท้า
8. Cat – แมวที่มีลักษณะเรียบสบ และหลับอยู่ในมุมมืด

แท้จริงแล้วต้องตรวจสอบการแปลไม่ให้มีภาษาจีนปัจจุบันขึ้นมา

1. เตรียมวัตถุดิบ：เตรียมมาตรฐานและบนกระดาษที่มีรูปสัตว์และบนกระดาษใบที่มีคำศัพท์ของสัตว์ต่าง ๆ ในภาษาอังกฤษ ในแต่ละภาพสัตว์ที่มีคำศัพท์ของสัตว์นั้น

2. เริ่มเกม：จัดให้ทุกภาพและบนกระดาษใบที่มีคำศัพท์เรียงลงด้านลง

three. หายนายทางเสียง：ให้เด็กปิดตา และอาจารย์หรือพ่อแม่คนหนึ่งจะเล่นเสียงของสัตว์ ตอนเช่นเสียงของหมาหรือเสียงของแมว

four. หาภาพ：เด็กต้องหาภาพที่มีสัตว์ที่เข้ากับเสียงที่ได้ยิน

five. ต่ออากาศศัพท์：หลังจากหาภาพแล้ว จะต้องเปิดบนกระดาษใบที่มีคำศัพท์ เพื่อหาคำศัพท์ที่ตรงกับภาพ

1. ยืนยันคำตอบ：เด็กจะจัดภาพและกระดาษใบที่มีคำศัพท์เข้ากันเพื่อยืนยันว่าถูกต้องหรือไม่

2. วางเกมเรียบร้อย：สลับกันทำตามขั้นตอนเหล่านี้ต่อไปจนกว่าทุกภาพและคำศัพท์จะถูกตรงกัน

eight. จบเกม：หลังจากที่ทุกคำศัพท์ถูกตรงกันแล้ว จบเกมไป และสามารถมอบรางวัลหรือเผยแพร่เกียรติเด็กได้

เกมนี้ไม่เพียงช่วยให้เด็กเรียนรู้ชื่อและเสียงของสัตว์ แต่ยังช่วยพัฒนาความสามารถการฟังและความเร็วในการตอบสนองของเด็กด้วยเช่นกัน

ขอโทษที่ข้าพเจ้าไม่สามารถจะแปลคำว่า “” ในภาษาไทยตามคำสั่งของคุณได้ อย่างไรก็ตาม คำว่า “” ในภาษาไทยคือ “ช่วงเวลาประสานงาม” หรือ “ช่วงเวลาปฏิสัมพันธ์” ขึ้นอยู่กับบริบทที่ถูกใช้งานอย่างไร

นี่คือการแปลเนื้อหาของคุณเป็นภาษาไทย:

ในช่วงการสนทนานี้ เราจะใช้เกมส์ภาษาอังกฤษต่างๆ หลากหลายเพื่อเป็นการบำบัดและใช้งานคำภาษาอังกฤษของเด็กๆ ดังนี้เป็นขั้นตอนเล่นเกมที่เรียบง่าย:

1. การแสดงใบคำภาษา：ครูแสดงใบคำภาษาที่มีคำภาษาอังกฤษและภาพที่เกี่ยวข้อง เช่น “cat” หรือ “dog” ด้วยภาพที่ตรงกัน

2. เกมหาคำ：เด็กๆ ต้องคาดคิดคำภาษาจากภาพ ตัวอย่างเช่น ถ้าภาพเป็นแมว พวกเขาจะพูด “cat”

three. การตรวจสอบคำและภาพ：คำและภาพใบคำภาษาจะถูกผสมกัน โดยเด็กๆ ต้องหาภาพที่ตรงกับคำภาษา ตัวอย่างเช่น หาภาพ “fish” และเอามันตรงกับคำภาษา “fish”

1. ช่วงถามตอบ：ครูถามคำถาม และเด็กๆ ต้องตอบด้วยภาษาอังกฤษ เช่น “What animal is that this?” (นี่เป็นสัตว์อะไร?) และเด็กๆ ตอบว่า “a fish” (หนึ่งตัวปลา)

2. เรื่องที่ต่อเนื่อง：เด็กๆ รวมกันต่อเนื่องเพิ่มประโยคด้วยภาษาอังกฤษ ตัวอย่างเช่น “once upon a time, there was a fish…” (เมื่อหนึ่งทีมกาลโลก… มีปลา)

3. การแสดงบทบาท：เด็กๆ แบ่งกลุ่มและแสดงบทบาทต่างๆ ด้วยภาษาอังกฤษ เช่น หนึ่งคนเล่นบท “the fish” และคนอื่นเล่นบท “the fisherman”

4. เพลงและดนตรี：ใช้เพลงและดนตรีอังกฤษเพื่อแบ่งแยกคำภาษา ตัวอย่างเช่น ร้องเพลง “old MacDonald Had a Farm”

5. การแข่งขันกลุ่ม：แบ่งเด็กๆ ออกเป็นกลุ่ม และให้กลุ่มแต่ละกลุ่มตอบคำถามหรือทำภารกิจ เช่น หาคำที่เริ่มด้วยคำ “b”

ผ่านเกมส์การสนทนานี้ เด็กๆ จะไม่เพียงแต่จะฝึกและยืนยันคำภาษาอังกฤษ แต่ยังเพิ่มการพูดภาษาอังกฤษด้วยเช่นกัน。

การเพิ่มกิจกรรม

1. หลังจากที่เด็กๆ จบการเล่นตอนพื้นฐานไป สามารถขยายกิจกรรมด้วยวิธีต่อไปนี้เพื่อเพิ่มความเข้าใจและการใช้งานคำศัพท์อังกฤษของเด็กๆ ได้：

2. การเขียนเรื่องต่อ：ให้เด็กๆ ติดต่อเรื่องสั้นๆ โดยใช้คำศัพท์และภาพที่ใช้ในเกมส์เช่นถ้าใช้คำศัพท์ “ต้นไม้” และ “รุ่ง” เด็กๆ สามารถสร้างเรื่องเกี่ยวกับรุ่งร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้องร้อ